O’Revoir in nieuwsbrief netwerk Palliatieve Zorg Limburg

O'Revoir is heel dankbaar voor de vermelding in de Nieuwsbrief van Netwerk Palliatieve Zorg Limburg van de maand maart 2020. Lees het interview.

Organisatie in de kijker

Tal van initiatieven bieden palliatieve patiënten dat tikkeltje extra ondersteuning dat hen enorm deugd kan doen. Vaak zijn deze prachtige initiatieven nog te weinig bekend en daarom stelt Katrijn Desteghe graag haar organisatie ‘O'Revoir’ aan u voor.

Kan u uzelf en uw organisatie eens voorstellen?

Ikzelf ben rouwcoach en systemisch coach. Het is dan ook vanuit deze achtergrond dat ik O’Revoir mee heb opgericht. O’Revoir is eigenlijk een afscheidsplanner en rouw expertise instituut, wij ondervangen alles wat met overlijden, verlies en rouw te maken heeft. Dit kan al beginnen van ver voor het overlijden tot ver erna, doorheen heel dat traject kunnen wij een aanbod doen om mensen te ondersteunen. Dit kan zowel in het praktische als in het emotionele/mentale.

Waarvoor kunnen mensen zoal bij jullie terecht?

Mensen kunnen voor heel uiteenlopende dingen bij ons terecht, wij werken op 5 domeinen. In eerste instantie kan je bij ons een gesprek aanvragen om een Wensakte op te maken. Wij komen dan aan huis voor een gesprek waarin de wensen van de persoon volledig besproken worden en opgenomen worden in een boekje. Dat kan gaan van “Hoe wil ik overlijden?” (als je dit al kan kiezen), tot “Hoe wil ik mijn uitvaart?”, “Hoe wil ik mijn receptie?”.

Daarnaast kunnen mensen ook beroep op ons doen voor effectieve levenseindebegeleiding. Ikzelf ben levenseinde doula of thanadoula, wat betekent dat ik echt bij stervende mensen ga zitten om hen te helpen zo rustig mogelijk de overgang van leven naar dood te maken. Ik kan alleen zijn bij de stervende persoon, of ik kan mentale en emotionele ondersteuning bieden aan familieleden die bij de stervende blijven.

Een derde domein is het regelen van de begrafenis zelf, echt de planning van het afscheid op basis van de wensen. Dit kan zeer uiteenlopend zijn, dat kan in heel intieme sfeer, in de eigen tuin of het bos achter het huis, maar het kan ook heel erg groot zijn. Ons moederbedrijf is eigenlijk een evenementenbureau, wat ons toelaat om hele specifieke wensen die mensen hebben rond hun uitvaart mogelijk te maken. Naast de praktische organisatie van de uitvaart hebben wij ook hele goede voorgangers die al veel ervaring hebben in het brengen van afscheidsdiensten. Zij gaan heel specifiek een tekst uitschrijven, in plaats van een standaard, “saaie” tekst voor te lezen. Daarnaast organiseren wij ook andere recepties of koffietafels. Wij gaan eerder denken aan: “wat was het lievelingseten?”, “wat was het lievelingsthema?”. We kunnen bijvoorbeeld ook een workshop organiseren om de kinderen, zodat ze opa, nonkel, tante,… op een andere manier kunnen herdenken. Daarin zijn we denk ik heel vernieuwend. Wij proberen mensen te laten voelen dat afscheid meer is dan alleen maar het verdrietige, dat het ook een manier kan zijn om het leven dat er geweest is te vieren en te eren.

Een vierde puntje waar wij in gespecialiseerd zijn is echt het rouwcoachen. Wij kunnen al ingeschakeld worden vanaf het eerste moment dat iemand slecht nieuws krijgt. We zijn er natuurlijk ook voor de nabestaanden, zowel voor als na het overlijden, zelfs wanneer de nabestaanden jaren na het overlijden nog altijd tegen hun verdriet aanlopen. Een coach loopt een traject mee om stap voor stap naar een leven te gaan waar de dood altijd wel een stukje mee zal lopen, maar waarbij de dood ook een bijzondere plek kan innemen. Wij vinden het belangrijk om het eigen leven weer volwaardig te kunnen oppakken, met de herinnering en beleving van (het gemis in) de dood.

Ten slotte organiseren wij ook opleidingen en events. Zo organiseren wij bijvoorbeeld inspiratieavonden, waar we Manu Keirse en Lieve Blancquaert al mochten ontvangen. Daarnaast geven wij ook (meerdaagse) opleidingen, zowel voor professionals als voor individuen. Dat is anders dan coaching, wat heel individueel of binnen de eigen familie verloopt. De opleidingen verlopen in groepsverband, meestal met mensen die je initieel niet kent.

Als ik het goed begrijp kan dus ook iedereen bij jullie terecht.

Ja, dat klopt! Zowel naasten van iemand die gaat overlijden, als de persoon die zelf slecht nieuws heeft gekregen, wanneer er vragen zijn of wanneer er ondersteuning nodig is. Daarnaast zijn wij er ook voor professionals, voor zij die nog veel willen bijleren of voor zij die nog eens willen voelen dat ze op de juiste manier bezig zijn.

En hoe kunnen mensen jullie dan het gemakkelijkst bereiken?

Het gemakkelijkst is via onze email: hello@orevoir.be. Ofwel rechtstreeks via telefoon mag je mij bellen (+32 478 16 87 16). Al deze info kan je ook terugvinden op onze website: www.orevoir.be.

Van waar komt eigenlijk het initiatief om zo een organisatie op te richten?

Het idee komt eigenlijk van mijn collega Sophie. Zij heeft al een evenementenbureau en had erg het gevoel dat ze altijd met blije of vrolijke dingen en emoties bezig was. Maar er zijn ook nog andere emoties, namelijk verdriet en rouw. Ze voelde dat zij verder iets met dit thema wou doen. Ikzelf was hier met mijn werk en opleidingen al erg mee bezig. Vorig jaar hebben we onze hoofden bij elkaar gestoken en na een dikke 6 maanden brainstormen en uitbouwen zijn we kunnen opstarten. In augustus 2019 hadden we onze “softlaunch” en in november zijn we helemaal gelanceerd.

Is er een bepaald verhaal of een bepaalde gebeurtenis die u voor altijd gaat bijblijven?

Wat me eigenlijk vooral bijblijft is dat er toch een groot verlangen is vanuit de bevolking naar een andere manier van afscheid nemen dan het oude vertrouwde. Mensen willen echt uitgezwaaid worden of zelf uitzwaaien, op de manier zoals ze geleefd hebben: in de natuur, ecologisch, met grandeur, alle toeters en bellen of net heel intiem, een religieuze dienst of net een alternatief samenzijn, ... Het blijft me raken dat deze verlangens vaak niet uitgesproken worden omdat mensen niet weten dat het écht wel mogelijk is om op een andere manier afscheid te nemen.

Een laatste vraag om af te sluiten. Is er iets dat u nog graag wilt meegeven aan de lezers?

Ja, eigenlijk wel. We hebben een grote pancarte laten maken die we tijdens onze events uitzetten en waar mensen zelf mogen opschrijven wat ze zeker wensen op hun afscheid. Iedereen wordt echt aangetrokken tot dat bord en wil er graag iets opschrijven. Maar de mensen die er als eerste iets opschreven zijn eigenlijk altijd kinderen geweest. Daaruit blijkt toch dat kinderen veel opener rond dit thema durven en kunnen denken dan volwassenen, en dat het taboe rond dit thema bij kinderen toch kleiner is dan bij volwassenen. Ons bord staat vol met tekeningen die kinderen gemaakt hebben, en pas wanneer kinderen heel vlot met het bord bezig waren kwamen de volwassenen er ook iets opschrijven. Hoewel wij geneigd zijn om te denken dat we kinderen voor dit thema moeten beschermen en hen er niet te veel in mogen betrekken, moet de boodschap misschien zijn dat wij rond dit thema nog veel van kinderen kunnen leren.